ECLI:NL:HR:2006:AV6967

• Datum uitspraak: 16 juni 2006
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: C05/062HR
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: D.H. Beukenhorst; O. de Savornin Lohman; A.M.J. van Buchem-Spapens; W.A.M. van Schendel; W.D.H. Asser; E.J. Numann
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Onrechtmatige overheidsdaad en schadevergoeding na vrijspraak

In deze zaak gaat het om een geschil tussen een ex-verdachte en de Staat der Nederlanden na diens vrijspraak. De eiser, [eiser 1], en zijn dochter, [eiseres 2], hebben de Staat gedagvaard voor de rechtbank te 's-Gravenhage, waarbij zij schadevergoeding vorderden voor de schade die zij hebben geleden als gevolg van de strafvervolging en de toepassing van strafvorderlijke dwangmiddelen. De vorderingen omvatten een bedrag van ƒ 1.975.055,30 voor [eiser 1] en ƒ 9.760,-- voor zijn dochter, vermeerderd met wettelijke rente en buitengerechtelijke incassokosten. De rechtbank heeft op 11 juli 2001 de vordering van [eiser 1] afgewezen, maar de vordering van de dochter gedeeltelijk toegewezen tot een bedrag van ƒ 3.000,--, te vermeerderen met wettelijke rente.

Tegen dit vonnis hebben [eiser 1] en zijn dochter hoger beroep ingesteld bij het gerechtshof te 's-Gravenhage. In het hoger beroep hebben zij hun eis gewijzigd en gevorderd dat de Staat onrechtmatig heeft gehandeld door de strafrechtelijke vervolging in te stellen en dwangmiddelen toe te passen. Het hof heeft op 11 november 2004 het bestreden vonnis vernietigd en de Staat veroordeeld tot betaling van schadevergoeding aan de dochter, maar ook de dochter veroordeeld tot betaling aan de Staat. Het hof heeft de overige vorderingen afgewezen.

Tegen het arrest van het hof hebben [eiser 1] en zijn dochter cassatie ingesteld. De Hoge Raad heeft het beroep verworpen en de eisers in de kosten van het geding in cassatie veroordeeld. De conclusie van de Advocaat-Generaal strekte ook tot verwerping van het beroep. De Hoge Raad oordeelde dat de klachten in het middel niet tot cassatie konden leiden, en dat nadere motivering niet nodig was, gezien artikel 81 RO. Dit arrest is gewezen door de vice-president en een aantal raadsheren, en openbaar uitgesproken op 16 juni 2006.

Uitspraak

16 juni 2006

Eerste Kamer

Nr. C05/062HR

JMH/RM

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

in de zaak van:

1. [Eiser 1],

2. [Eiseres 2],

beiden wonende te [woonplaats],

EISERS tot cassatie,

advocaat: mr. K.A. Weski,

t e g e n

DE STAAT DER NEDERLANDEN (Ministerie van Justitie),

gevestigd te 's-Gravenhage,

VERWEERDER in cassatie,

advocaat: mr. D. Stoutjesdijk.

1. Het geding in feitelijke instanties

Eisers tot cassatie - verder te noemen: [eiser 1] en zijn dochter - hebben bij exploot van 13 juli 1999 verweerder in cassatie - verder te noemen: de Staat - gedagvaard voor de rechtbank te 's-Gravenhage en na vermindering van eis bij conclusie van repliek gevorderd bij vonnis, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, de Staat te veroordelen tot:

1. betaling aan [eiser 1] tegen bewijs van kwijting een bedrag van ƒ 1.975.055,30, vermeerderd met wettelijke rente vanaf 2 augustus 1998 tot aan die der algehele voldoening, althans een zodanig bedrag als de rechtbank in goede justitie zal vermenen te behoren;

2. betaling aan de dochter tegen bewijs van kwijting een bedrag van ƒ 9.760,--, vermeerderd met wettelijke rente vanaf 2 augustus 1998 tot aan die der algehele voldoening, althans een zodanig bedrag als de rechtbank in goede justitie zal vermenen te behoren,

vermeerderd met buitengerechtelijke incassokosten ten bedrage van ƒ 7.000,-- en met veroordeling van de Staat in de kosten van het geding.

De Staat heeft de vorderingen bestreden.

De rechtbank heeft bij vonnis van 11 juli 2001 de vordering van [eiser 1] afgewezen en de vordering van de dochter toegewezen tot een bedrag van ƒ 3.000,--, te vermeerderen met wettelijke rente.

Tegen het vonnis hebben [eiser 1] en de dochter hoger beroep ingesteld bij het gerechtshof te 's-Gravenhage. Daarbij hebben zij hun eis gewijzigd en gevorderd:

1. voor recht te verklaren dat de Staat onrechtmatig jegens hen heeft gehandeld door in 1994 een strafrechtelijke vervolging tegen [eiser 1] in te stellen en door jegens [eiser 1] en de dochter strafrechtelijke dwangmiddelen (huiszoeking en inbeslagneming) toe te passen;

2. de Staat te veroordelen tot vergoeding van de door hen geleden schade op te maken bij staat en te vereffenen volgens de wet en te vermeerderen met wettelijke rente.

De Staat heeft incidenteel hoger beroep ingesteld, voor zover daarbij de vordering van de dochter gedeeltelijk is toegewezen.

Bij arrest van 11 november 2004 heeft het hof in het principaal en in het incidenteel appel het bestreden vonnis, voor zover aan zijn oordeel onderworpen, vernietigd en, opnieuw rechtdoende, de Staat veroordeeld om aan de dochter een schadevergoeding van € 750,-- te betalen, te vermeerderen met wettelijke rente, de dochter veroordeeld aan de Staat € 1.361,34 te betalen, vermeerderd met de wettelijke rente, en voor het overige de vorderingen afgewezen met veroordeling van [eiser 1] en de dochter in de proceskosten.

Het arrest van het hof is aan dit arrest gehecht.

2. Het geding in cassatie

Tegen het arrest van het hof hebben [eiser 1] en de dochter beroep in cassatie ingesteld. De cassatiedagvaarding en het herstelexploot zijn aan dit arrest gehecht en maken daarvan deel uit.

De Staat heeft geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

De zaak is voor partijen toegelicht door hun advocaten.

De conclusie van de Advocaat-Generaal F.F. Langemeijer strekt tot verwerping van het beroep.

3. Beoordeling van het middel

De in het middel aangevoerde klachten kunnen niet tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien art. 81 RO, geen nadere motivering nu de klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Beslissing

De Hoge Raad:

verwerpt het beroep;

veroordeelt [eiser 1] en de dochter in de kosten van het geding in cassatie, tot op deze uitspraak aan de zijde van de Staat begroot op € 362,34 aan verschotten en € 2.200,-- voor salaris.

Dit arrest is gewezen door de vice-president D.H. Beukenhorst als voorzitter en de raadsheren O. de Savornin Lohman, A.M.J. van Buchem-Spapens, W.A.M. van Schendel en W.D.H. Asser, en in het openbaar uitgesproken door de raadsheer E.J. Numann op 16 juni 2006.