ECLI:NL:RBNHO:2020:7465

• Datum uitspraak: 24 maart 2020
• Publicatiedatum: 23 september 2020
• Zaaknummer: 8360590 VV EXPL 20-41
• Instantie: Rechtbank Noord-Holland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht; Arbeidsrecht
• Procedures: Kort geding
• Rechters: W. Aardenburg
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Loonvordering en arbeidsongeschiktheid in kort geding met betrekking tot beëindiging arbeidsovereenkomst

In deze zaak heeft de kantonrechter van de Rechtbank Noord-Holland op 24 maart 2020 uitspraak gedaan in een kort geding tussen een werknemer en zijn werkgever. De werknemer, werkzaam als 2e automonteur, had zich begin december 2019 ziek gemeld en ontving vanaf 1 januari 2020 geen loon meer. De werknemer vorderde betaling van zijn loon over de maanden januari en februari 2020, alsook een verhoging van het loon en de proceskosten. De werkgever voerde aan dat de arbeidsovereenkomst per 31 december 2019 was geëindigd, maar de kantonrechter oordeelde dat er geen duidelijke en ondubbelzinnige verklaring was van de werknemer om het dienstverband te beëindigen. De kantonrechter stelde vast dat de werkgever niet had voldaan aan zijn verplichtingen door geen bedrijfsarts in te schakelen om de arbeidsongeschiktheid van de werknemer te beoordelen. Hierdoor kwam de werkgever de gevolgen van de loonvordering te dragen. De kantonrechter heeft de vordering van de werknemer toegewezen, inclusief de wettelijke verhoging van 25% over de maanden januari en februari, en de proceskosten voor rekening van de werkgever gesteld. Het vonnis werd uitvoerbaar bij voorraad verklaard.

Uitspraak

RECHTBANK NOORD-HOLLAND

Handel, Kanton en Insolventie

locatie Haarlem

Zaaknr./rolnr.: 8360590 VV EXPL 20-41

Uitspraakdatum: 24 maart 2020

Vonnis van de kantonrechter in kort geding in de zaak van:

[werknemer]

wonende te [woonplaats]

eiser

verder te noemen: [werknemer]

gemachtigde: mr. A.J. Engelsma

tegen

[gedaagde] B.V.

gevestigd te [plaats]

gedaagde

verder te noemen: [gedaagde]

procederend in persoon

1. Het procesverloop

1.1.

[werknemer] heeft [gedaagde] op 3 maart 2020 gedagvaard.

1.2.

De mondelinge behandeling heeft plaatsgevonden op 10 maart 2020. De griffier heeft aantekeningen gemaakt van hetgeen partijen ter toelichting van hun standpunten naar voren hebben gebracht.

2. De feiten

2.1.

[werknemer] is sinds 5 februari 2018 op basis van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd fulltime in dienst bij [gedaagde] in de functie van 2e automonteur tegen een bruto maandsalaris van € 2.179, 92.

2.2.

In de arbeidsovereenkomst is, onder meer, de volgende bepaling opgenomen:
‘’Artikel 1: CAO 1.1 Op deze overeenkomst is de CAO voor de Banden- en Wielenbranche (hierna te noemen: CAO) van toepassing. 1.2 Telkens indien een nieuwe CAO van kracht wordt, zijn de bepalingen van de laatst overeengekomen CAO van toepassing. De meest recente tekst van de CAO is altijd in te zien op de website www.bandencao.nl.’’

2.3.

In artikel 2.7 van de CAO voor de Banden- en Wielenbranche (hierna te noemen: CAO), voor zover hier van belang, is het volgende opgenomen:
‘’2.7 Doorbetaling van het salaris Werknemer krijgt ook loon bij ziekte en vakantie.

Bij kort verlof Iedereen heeft soms recht op betaald vrijaf (kort verzuim). In hoofdstuk 7 staat wanneer de werknemer niet hoeft te werken en toch zijn normale loon krijgt.

Bij ziekte Wie wegens ziekte niet kan werken, heeft een halfjaar lang recht op 100 procent van zijn loon, daarna gedurende maximaal anderhalf jaar 90 procent van zijn loon. Een werknemer heeft in ieder geval recht op tenminste 70% van zijn naar tijdsruimte vastgestelde loon en over de eerste 52 weken het voor hem geldende wettelijke minimumloon.’’

2.4.

[werknemer] heeft zich begin december 2019 ziek gemeld.

2.5.

[werknemer] is niet door een bedrijfsarts opgeroepen om zijn arbeidsongeschiktheid te beoordelen.

2.6.

[gedaagde] heeft de uitbetaling van het loon van [werknemer] met ingang van 1 januari 2020 gestaakt.

2.7.

[werknemer] heeft [gedaagde] bij brief van 12 februari 2020 gesommeerd om tot betaling van het loon over te gaan, echter zonder succes. In deze brief heeft de gemachtigde van [werknemer] aangekondigd dat als betaling achterwege zou blijven een procedure zou worden gestart.

3. De vordering

3.1.

[werknemer] vordert dat de kantonrechter bij wijze van voorlopige voorziening [gedaagde] uitvoerbaar bij voorraad veroordeelt tot:
I. betaling van zijn loon over de maanden januari en februari 2020 en dit te verhogen met de maximale wettelijke verhoging ex artikel 7:625 BW, zijnde een bedrag van
€ 6.539,76;
II. betaling van 100% van zijn loon over de periode tot en met mei 2020 en vanaf 1 juni 2020 70% van zijn reguliere maandsalaris;
III. betaling van de proceskosten.

3.2.

[werknemer] legt aan de vordering ten grondslag – kort weergegeven – dat hij overeenkomstig de CAO bij ziekte de eerste zes maanden recht heeft op betaling van 100% van zijn loon. [gedaagde] heeft niet aan haar werkgeversverplichtingen bij ziekte voldaan, aangezien zij geen bedrijfsarts heeft ingeschakeld.

4. Het verweer

4.1.

Ter zitting heeft [gedaagde] verweer gevoerd. Zij voert aan – samengevat – dat de arbeidsovereenkomst tussen [werknemer] en [gedaagde] per 31 december 2019 geëindigd is. Immers, in december 2019 heeft de partner van [werknemer] telefonisch aan [gedaagde] laten weten dat [werknemer] een andere baan heeft. Bovendien heeft [gedaagde] in december 2019 meerdere malen tevergeefs getracht [werknemer] op zijn huistelefoon te bereiken. Als [werknemer] nog wel in dienst is, betwist [gedaagde] zijn arbeidsongeschiktheid.

5. De beoordeling

Spoedeisend belang

5.1.

De vordering in kort geding kan alleen worden toegewezen als [werknemer] daarbij een spoedeisend belang heeft. De betaling van loon heeft naar zijn aard een spoedeisend karakter. De spoedeisendheid van de vordering is door [gedaagde] niet weersproken.

5.2.

Verder is voor toewijzing van de vordering in dit kort geding vereist dat de aan die vordering ten grondslag gelegde feiten en omstandigheden voldoende aannemelijk zijn en dat het ook in voldoende mate waarschijnlijk is dat die vordering in een nog te voeren gewone procedure (bodemprocedure) zal worden toegewezen. Voor nader onderzoek naar bepaalde feiten en omstandigheden of voor bewijslevering door bijvoorbeeld getuigen is in dit kort geding in beginsel geen plaats. Dat moet gebeuren in een eventuele bodemprocedure. De beoordeling in dit kort geding is dan ook niet meer dan een voorlopig oordeel over het geschil tussen partijen.

Arbeidsovereenkomst?

5.3.

Anders dan [gedaagde] heeft betoogd oordeelt de kantonrechter dat de arbeidsovereenkomst tussen [werknemer] en [gedaagde] is blijven bestaan. Niet is komen vast te staan dat [werknemer] de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd. Niet gebleken is immers dat [werknemer] duidelijk en ondubbelzinnig heeft verklaard dat hij het dienstverband heeft beëindigd.

Loonvordering tijdens ziekte

5.4.

Vast staat dat [werknemer] zich begin december 2019 ziek heeft gemeld en vanaf 1 januari 2020 geen loon heeft ontvangen. Onweersproken is ook dat [gedaagde] vanaf de ziekmelding geen bedrijfsarts heeft ingeschakeld om het ziekteverzuim te beoordelen en te begeleiden. Dat [gedaagde] de arbeidsongeschiktheid heeft betwist kan de kantonrechter dan ook niet volgen. Het oordeel of een werknemer arbeidsongeschikt is, en zo ja, vanaf wanneer, is aan de bedrijfsarts voorbehouden.

5.5.

Nu [gedaagde] heeft nagelaten zich door een bedrijfsarts te laten voorlichten of [werknemer] zich terecht op het standpunt stelt dat hij wegens ziekte niet in staat is de overeengekomen arbeid te verrichten, komen de gevolgen hiervan voor rekening en risico van [gedaagde] .

5.6.

De loonvordering zal dan ook vanaf 1 januari 2020 conform de CAO tot aan de dag dat de arbeidsongeschiktheid voortduurt dan wel de dag waarop de arbeidsovereenkomst eindigt, worden toegewezen.

5.7.

De vordering tot vergoeding van de wettelijke verhoging over de maanden januari en februari wordt gelet op de geringe grootte van de werkgever gematigd tot 25%.

5.8.

De proceskosten komen voor rekening van [gedaagde] , omdat zij in het ongelijk wordt gesteld.

6. De beslissing

De kantonrechter:

6.1.

veroordeelt [gedaagde] om aan [werknemer] te betalen het aan hem vanaf 1 januari 2020 toekomende loon conform de CAO tot aan de dag dat de arbeidsongeschiktheid voortduurt, dan wel de dag waarop de arbeidsovereenkomst eindigt;

6.2.

veroordeelt [gedaagde] om aan [werknemer] de wettelijke verhoging van 25% te betalen over de maanden januari en februari;

6.3.

veroordeelt [gedaagde] tot betaling van de proceskosten, die de kantonrechter aan de zijde van [werknemer] tot en met vandaag vaststelt op:

dagvaarding € 100,89;

griffierecht € 236,00;

salaris gemachtigde € 600,00;

6.4.

verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;

6.5.

wijst de vordering voor het overige af.

Dit vonnis is gewezen door mr. W. Aardenburg en op bovengenoemde datum in het openbaar uitgesproken in aanwezigheid van de griffier.

De griffier De kantonrechter